Bara bilun!

Maður getur ekki orða bundist, þetta er náttúrulega bara bilun. Og svo tala gárungarnir um hversu mikil hætta er á verðbólgu og að allt virðist eiga að hrynja ef lágmarkslaun í landinu verða hækkuð aðeins. Bara bilun.

Forstjóralaun hjá Glitni 266 milljónir

Aðeins af grunngildum samfélagsins

Fyrir ykkur sem ekki þekkið mig: Ég heiti Miriam Rose, og er aðgerðarsinni og umhverfisfræðingur frá Bretlandi. Ég var beðin um að tjá mig hér um reynslu mína af grunngildum íslensks samfélags, byggt á viðtali sem ég var í við Kastljós í október, eftir að mér var hótað með brottvísun úr landi vegna aðildar minnar að aðgerðum gegn stóriðjustefnu ríkisstjórnar ykkar. Í bréfinu sem ég fékk, þar sem farið var fram að mér yrði vísað úr landi, stóð að ég ætti á hættu að vera brottræk gerð frá Íslandi í þrjú ár, enda væri hegðun mín „ógnun við grunngildi samfélagsins“.

Í áðurnefndu viðtali nefndi ég hversu lýsandi mér þætti þetta orðaval, og bar fram spurninguna: Hver eru grunngildi íslensks samfélags? Svo virðist sem málfrelsi, jafnrétti og mótmælaréttur teljist ekki þar til, og hver er þá merking þessara orða? Þetta orðalag opinberaði mér einfaldan sannleik um eðli ákvörðunarinnar. Ég hafði sett spurningarmerki við rétt markaðarins og hagrænna gilda til þess að ráða samfélaginu og náttúrunni, með fulltingi stóriðjustefnu ríkisstjórnarinnar. Ásökunin gerði mér það dagljóst að þetta eru hin einu sönnu „grunngildi“ íslensks samfélags, og það á kostnað mannlegs frelsis, og þeir sem setja spurningarmerki við slík gildi eru ekki velkomnir hér. Ætlun mín hér er að útskýra tilgátu mína frekar.

Sjálf hef ég verið meðhöndluð af töluverðu ójafnrétti hér á landi. Nú í sumar sem leið var mér stungið í fangelsi, eftir að mér hafði verið tilkynnt að ég ætti að borga sekt fyrir að óhlýðnast lögreglunni. Ólíkt því sem á að viðgangast var mér ekki gefinn neinn frestur til þess að greiða sektina, né var mér leyft að áfrýja, heldur var ég þess í stað send án frekari spursmála beint í fangelsi þar sem mér var haldið í einangrun í 8 daga, vegna þess að ekki fannst pláss í kvennafangelsinu fyrir mig. Í fangelsinu sögðu mér fangaverðirnir að þetta væri í hæsta máta óvenjulegt, þar sem konum er jafnan veitt sakaruppgjöf nokkrum sinnum áður en þeim er stungið inn á Íslandi, og því eru svo fáar konur í fangelsum. Þeir voru afar undrandi á því að konu sem hafði verið kærð í fyrsta sinn, og það ekki fyrir ofbeldisglæp, skyldi meðhöndluð á þennan hátt. Svo virðist sem þessi ósanngjarna meðferð hafi verið viljandi óblíð, og markmiðið að senda viðvörunarskilaboð til annarra mótmælenda, um að þeir væru ekki velkomnir hér.

Snúum okkur nú að málfrelsinu. Annað en gengur og gerist í einræðisríkjum og hjá kommunískum ógnarstjórnum, þar sem fjölmiðlum er stjórnað með harðri hendi, montum við okkur af hinni frjálsu og óháðu fjölmiðlun Vesturlanda. En hversu hlutlausir eru fjölmiðlar okkar í raun og veru? Íslenskum fjölmiðlum er stjórnað af fáum einkafyrirtækjum og litlum ríkisfjölmiðli, sem þiggur fé frá einkageiranum. Hvaða hagsmunum þjóna þeir? Getur fjölmiðill í eigu fyrirtækis, eða sem þiggur fé frá einkageiranum, raunverulega gagnrýnt sína eigin herra, eða þá sem tengjast eigendunum, flutt sannferðugar fréttir af efnahagsbrotum þeirra? Hvaða hagsmunum þjónaði það þegar lygarnar um að aðgerðarsinnarnir í Saving Iceland þæðu laun fyrir störf sín voru birtar á RÚV, og aldrei dregnar til baka þrátt fyrir að að þeim væri fundið í gegnum opinberar boðleiðir?

Ég leyfi mér að spyrja eins og aðgerðarsinnar á Indlandi, sem ég hef unnið með: Málfrelsi fyrir hvern? Og hvað má það kosta?

Oftsinnis hefur íslenska ríkið sýnt fram á umburðarleysi sitt í garð samkomufrelsisins, og í garð aðferða borgaralegrar óhlýðni sem mótmælaforms. (Þrátt fyrir þá gríðarlegu aðdáun sem þessar aðferðir njóta þegar við skilgreinum borgaraleg réttindi okkar og frelsi). Árið 2002 voru allir þeir einstaklingar sem grunaðir voru um aðild að Falun Gong (sem eru fyllilega friðsamleg mannréttindasamtök) handteknir eða þeim neitað um inngöngu í landið, að tillögu spilltrar ríkisstjórnar sem velflest ríki heimsins líta niður á – Kína. 

Enn er það svo að þegar réttarkerfinu og lýðræðinu hefur mistekist að gera ríkisstjórnina ábyrga, eru mótmæli eina færa leiðin til réttlætis. Árið 2006 þrömmuðu fimmtán þúsund manns í borgum og bæjum á Íslandi til að mótmæla því að Kárahnjúkum yrði drekkt, án árangurs. Það er engin furða að fólk finnist þessar mótmælaaðferðir máttleysislegar og snúi sér að beinum aðgerðum og borgaralegri óhlýðni til þess að véfengja þær ákvarðanir sem hafa verið teknar í þeirra nafni.

Einhverjir myndu jafnvel ganga svo langt að segja að fyrirtækin séu máttugri en fólkið, og jafnvel máttugri en stjórnmálamenn, á Íslandi. Nú þegar við gerum okkur grein fyrir því að peningar jafngilda mætti, er ljóst að gríðarstórir einokunaraðilar á borð við ALCOA, Baug, Rio Tinto og Kolkrabbann valda miklum mætti. Og hvernig eru þessi fyrirtæki gerð ábyrg? DECODE, fyrirtækið sem á nær allt íslenskt erfðaefni, selur þær upplýsingar öðrum fyrirtækjum fyrir 60 þúsund krónur stykkið, án leyfis frá almenningi. Á sama tíma fær ALCOA raforku á mörgum sinnum lægra verði en íslenskur almenningur, fyrir upphæð sem er svo smánarleg að Landsvirkjun vill ekki einu sinni gefa hana upp.

Enn spyrjum við: Þjónusta við hvern? Og hvað má hún kosta? Lýðræði fyrir hvern? Og hvað má það kosta?

Vestræn nútímaríki (eins og Ísland og Bretland) byggja á hljóðlátri og vonlausri alþýðu, sem leyfir vafasamri lagasetningu að ná í gegn án þess að æmta, enda erum við að flónum gerð með lýðræðis- og frelsisorðræðunni. Ólíkt því sem gerist í harðsvíruðum einræðisríkjum eða hrottalegum kommúnistaríkjum, erum við of efnuð og sátt til þess að setja spurningarmerki við kerfið sem framleiðir auð okkar.

 

 

Það er mikilvægt að muna að frelsi okkar, líkt og það er, var okkur ekki fengið af neinni ríkisstjórn, heldur náðum við því frá þeim með erfiðismunum. Ef við notum það ekki, ef við reynum það ekki af og til, visnar það upp. Ef við stöndum ekki vörð um það statt og stöðugt, verðum við svipt því. Ef við krefjumst ekki sífellt meira, stöndum við uppi með sífellt minna. (Roy, 2005) 

 

Sjá ræðu Miriams í fullri lengd hér, að ofan hef ég einungis valið nokkra punkta úr ræðunni sem er mun lengri og ítarlegri.

http://www.eggin.is/index.php?option=com_content&task=view&id=676&Itemid=47

Þegar klíkuskapurinn ræður fram yfir hæfni...

Vafi ríkir um sjálfstæði íslenskra dómstóla í kjölfar skipan dómara við Héraðsdóm Norðurlands eystra og Héraðsdóm Austurlands. Sonur Davíðs Oddsonar fékk starfið út á það að vera sonur hans og veltir maður fyrir sér hvort honum sjálfum finnist það allt í lagi bara, ef hann er þá heiðvirður maður með siðgæði í lagi... en það má líka spyrja sig að því svosem.

Leiðréttum klíkuskapinn, skorum á Alþingi að starfa betur!

Skrifaðu undir áskorun á dómaraskipan.net

 

Drepa skólar sköpunarhæfileika?

Mannrækt í skólum? Menntun fyrir betri heim? Sittu kyrr og gerðu verkefnin þín barn! Ef þú getur ekki setið kyrr og einbeitt þér tímunum saman þá ertu sennilega bara veikur og þarft að fara á lyf. Eða hvað? ... Skrifaðu svona og reiknaðu svona. Þú mátt helst ekki teikna, syngja eða dansa alltof mikið í skólanum, því þar áttu að læra "mikilvægari" námsgreinar. Er það börnum virkilega eðlilegt að sitja kyrr klukkutímum saman með örstuttum frímínútum þar sem þau fara aðeins út að viðra sig? Er kerfið kannski gallað, en ekki börnin? Sir Ken Robinson segir að svo sé og að það besta fyrir börnin okkar sé að leyfa þeim að finna hæfileika sína og rækta þá, en ekki vera algerlega föst í kerfinu eins og það er í dag með alla áherslu á akademíu í hausnum.

Árið 1930 var ung stúlka í skóla og foreldrar hennar fengu sífellt kvartanir um að hún bara gæti ekki setið kyrr og einbeitt sér og væri kannski veik, svo móðirin fór með hana til læknis. Læknirinn var greinilega ekki þröngsýnn og ekki með einblíningu á skjúkdómavæðinguna eins og hún hefur tekið yfir núna. Hann horfði á barnið og svo fór hann fram með móðurina og kveikti á tónlist og skildi barnið eftir. Stelpan byrjaði strax að hreyfa sig í takt við tónlistina og læknirinn sagði; líttu á dóttur þína, hún er ekki veik, hún er dansari!

Litla stúlkan fór í dansskóla og samdi stóra söngleiki sem urðu frægir og varð milljónamæringur fyrir vikið. Í dag myndi hann mjög líklega einfaldlega setja hana á rítalín og segja foreldrunum að hún væri bara ofvirk.

Endilega hlustið á þennan mann sem hefur hlotið mikla virðingu á heimsvísu fyrir hugmyndafræði sína um menntun framtíðarinnar. Ég veit að ég er sammála þessum manni og hef stórkostlegar efasemdir um að hið hefðbundna skólakerfi sé gott fyrir börn og þroska þeirra.

Spurningar sem ég tel að við þurfum í það minnsta að spyrja okkur að er hvort börnum sé virkilega eðlilegt og náttúrulegt að sitja kyrr mest allan daginn yfir bókum? Þarf meiri leik og meiri listir í skólana sem hluta af venjulegu námi til að einstaklingurinn sé "heilli"? Þurfa börn að læra út frá forvitni sinni fyrst og fremst? Þarf þá ekki að vekja forvitni þeirra og gagnrýna hugsun til að fá þau til að hugsa um heiminn og hluti á nýjan hátt? Er mögulega hægt að kenna stærðfræði og raungreinar á meira skapandi hátt og með gagnrýnni hugsun til að þróun verði meiri í framtíðinni? Er endilega rétt að aðskilja börn í skólum eftir aldri, niður í aldursbekki? Er eðlilegra að bekkir séu með breiða aldurshópa og væri kannski eðlilegt að læra af öðrum börnum líka, en ekki eingöngu að vera mataður af kennaranum á þann hátt að það er lítil sem engin hugsun á bakvið það, þú átt bara að leggja staðreyndir á minnið? Það eru margar spurningar sem þarf að spyrja sig að og eins tel ég nauðsynlegt að velta fyrir okkur lyfja-og sjúkdómavæðingu barna þegar þau passa ekki inn í kerfið. 

Fyrirlestur Ken Robinson á ted.com 

Viðtal við Sörinn  

 

Áður en ég loka færslunni vil ég þó taka fram að ég geri mér fulla grein fyrir því að ekki eru allir skólar eins og oft getur kennarinn skipt sköpum um hvernig börnum líður í skólanum. Eins átta ég mig fullvel á því að börn geta átt við ýmis vandamál að stríða fyrir utan skólann, en þessi færsla snýst bara um það hvort og hvernig skólar gætu hugsanlega orðið betri fyrir börn og góðir til mannræktar og til að ala á skapandi hugsun og hvort meira frelsi til sköpunar og leikja sé mögulega leiðin til betri menntunar. Ég tel afar mikilvægt að við hugleiðum þessar spurningar allar og það hvort við ættum að hefjast handa við að gjörbylta skólakerfinu og þá um leið menntun kennara. 

Áhugaverðir hlutir á nýju ári - Óskarinn á netinu og Worldchanging.com

Gleðilegt árið lesendur í bloggheimum og megi það verða sem farsælast fyrir okkur og jörðina okkar með breytingum til batnaðar og fullt af tækninýjungum. Mig langar að byrja nýtt ár með því að deila með áhugasömum lesendum áhugaverðum síðum sem ég var að rekast á í kvöld. Það er alltaf svo gaman þegar maður rekst á nýja og skemmtilega hluti á netinu sem geta líka gagnast manni heilmikið en eru ekki eingöngu tímaeyðsla eins og svo margt er í þeim heimi.

Mér var semsagt bent á síðu þar sem ég síðan komst á snoðir um aðra síðu og á henni komst ég á snoðir um enn aðra síðu og allar eru þær áhugaverðar. Hérna er sú fyrst sem heitir TED.com þar sem hægt er að hlusta á alls kyns áhugaverða fyrirlestra og hver og einn getur verið nokkuð viss um að finna eitthvað við sitt hæfi. Þar rakst ég á fyrirlestur Alex Steffen: Inspired ideas for a sustainable future sem leiddi mig inn á síðuna hans sem heitir Worldchanging.com og þar er m.a. sagt frá að Worldchanging hafi verið tilnefnd til óskarsverðlauna á vefnum eða Webbyawards og á þeirri síðu er að finna tilnefningar og verðlaunahafa síðustu ára í alls kyns flokkum: Webbyawards.com

Góða lesningu þeir sem ákveða að kíkja á þetta