Lygar um andstæðinga kapítalismans - smá ádeila svona rétt fyrir jólin!

Ég veit svosem ekki hvort það telst í anda jólanna eða Þorláksmessunnar að skrifa um pólitík eða lygar fjölmiðlanna um andstæðinga kapítalismans ... en mér finnst það ekki verri tími en hver annar að velta þessu fyrir sér. Nú er fólk jú komið í frí til þess annað hvort að stressa sig gífurlega yfir jólunum og innkaupum, nú eða velja að slaka aðeins á og láta hugann reika um hin ýmsu málefni.

En að fyrirsögninni minni; mig langar til að benda á góða gagnrýni á moggann og ýmsa vestræna fjölmiðla sem láta liggja á milli hluta að segja fólki frá staðreyndum í fréttum sínum. Vésteinn Valgarðsson skrifar um þetta á Eggin.is þar sem hann gerir grein fyrir nýafstöðnum kosningum í Venuzuela og segir okkur aðeins frá Chavez og lygunum um hann...

"Helstu fjölmiðlar heimsvaldaríkjanna hafa étið áróðurinn gegn Chavez hráan. Ágætt dæmi um það sást í Morgunblaðinu á þriðjudaginn (4. des., s. 15), þegar blaðamaðurinn Davíð Logi Sigurðsson kallaði Chavez, „alræmdan orðhák“. Daginn áður birti blaðið þá frétt (s. 16) að hann „þrífst á athygli og nýtur þess að lenda í illdeilum við menn.“ Þá var rifjað upp að Alvaro Uribe, forseti Kólumbíu, hefði fengið „gusu af skömmum yfir sig“, án þess að þess væri getið hver tildrög þeirra skamma voru. ...

Hver rangfærslan rekur aðra þegar fjallað er um Chavez. Að vissu leyti er það honum til hróss – það er greinilegt að efnahagsaðgerðir hans velgja heimsvaldaríkjunum undir uggum, efnahagslega, en þær hafa miðað að því bláfátækur almenningur Venezuela og víðar geti notið olíuauðsins, frekar en bandarísk olíufyrirtæki og innlend elíta. Hann bar meira að segja þá tillögu upp á OPEC-fundi á dögunum, að OPEC mundi setja baráttu gegn fátækt í forgang hjá sér. Auðvitað verða menn umdeildir þegar þeir sækja ránsfenginn aftur í ræningjabælið og færa réttmætum eigendum. ...

Að forskrift spunameistara í áróðursdeild CIA, hafa fjölmiðlar hamrað og hamrað á því að Chavez, þessi „alræmdi orðhákur“, sýni „einræðistilburði“ í nýju stjórnarskránni. En hvað felst í breytingunum sem átti að gera? Veit það einhver? Hefur Morgunblaðið séð ástæðu til að fjalla um annað en þessa meintu einræðistilburði?

Stjórnarskráin nýja – sem naumlega var felld – gekk í gegn um ítarlegar umræður á þinginu. En ekki bara á þinginu: Þingið valdi 20 menn, sem aftur völdu 20 menn hver, sem enn völdu 20 hver, og þessir 8000 fóru um landið og héldu þúsundir málfunda, stóra og smáa, þar sem almenningi gafst kostur á að ræða málin eins ítarlega og hann vildi. Þá var tekið við breytingatillögum og uppástungum um vhað betur mætti fara, sem stjórnarskrársérfræðingar lögðust síðan yfir. Niðurstaðan var þetta plagg, mikið unnið og vandað. Meðal þess sem sætti nýmælum var þetta:

1. Takmarkanir afnumdar á því hvað forseti geti setið mörg kjörtímabil, eins og þekkt er af áróðri fjölmiðla. Er það óeðlilegt fyrir lýðræðislega kjörinn forseta? Er óeðlilegt að forseti geti setið lengur er tvö, ef hann hefur stuðning fólksins? Sat ekki Vigdís Finnbogadóttir fjögur kjörtímabil? Er ekki Ólafur Ragnar á sínu fjórða?

2. Grasrótarlýðræði. Minnsta eining hins pólitíska samfélagspýramída átti að vera hverfisráð. Þar fyrir ofan sveitarstjórn, þar fyrir ofan fylkisráð og þar fyrir ofan þingið. Efst á kransakökunni átti svo forsetinn að vera. Semsagt: Ekki minna heldur meira lýðræði, ekki satt?

3. Fjölbreyttur eignarréttur. Í nýju stjórnarskránni var gert ráð fyrir heilum fimm tegundum af eignarrétti: Einkaeign, þjóðareign, ríkiseign, samvinnu-eign og almenningi. Þar með væri opnað fyrir viðurkenningu á hefðbundnum eignarrétti frumbyggja, og einnig væri leiðin til lýðræðislegs og sósíalísks hagskipulags opnuð.

4. Vinnuvikan. Það átti að stjórnarskrárbinda 36 tíma vinnuviku. Ég er enginn sérfræðingur í stjórnarskrám, en mér er ekki kunnugt um fordæmi þess. Tilgangurinn var að losa fólk úr tvöföldum gapastokki ofur-arðráns annars vegar, meðal annars á götubörnum, og atvinnuleysis hins vegar.

5. Herinn. Í stað varaliðsins sem herinn hefur haft – menn sem eru tiltækir í herinn ef hershöfðingjunum þykir þurfa – áttu að koma sjálfsvarnarsveitir almennings („militia“), sem hefðu styrkt stöðu fólksins í landinu gagnvart hernum, og um leið styrkt stöðu landsmanna sem slíkra gagnvart innrás, ef „einhverjum“ dytti í hug að gera hana."

sjá greinina í heild sinni hér

 

Sjálf er ég stödd í London og ætla mér til Barcelona í fyrramálið og svo til Feneyja yfir áramótin og mun ekki stressa mig mikið yfir jólunum, heldur frekar spóka mig um í Barcelona og hjúfra mig undir sæng á kvöldin og lesa "Rights of man" litla handhæga bók sem ég var að kaupa mér eftir Thomas Paine.

Ég vil síðan að lokum óska öllum lesendum bloggsins og vinum og vandamönnum gleðilegra jóla og vona að fólk muni eiga ánægjulegar stundir með vinum og ættingjum yfir hátíðarnar án þess að stressa sig of mikið. "Andi jólanna" ef einhver er, er í það minnsta ekki fullur af stressi og efnishyggju ;)

Hvað eru öfgar? Hótanir um ofbeldi vegna skoðana?

"Grafalvarleg eru skrif ungra manna í bloggheimum þar sem fólki sem talar máli kvenfrelsis er hótað ofbeldi, hrottafenginni nauðgun eða öðrum líkamsmeiðingum. Á undanförnum dögum hef ég séð ofbeldis- og hótunarskrif af þessu tagi og hefur þeim verið komið á framfæri við lögregluyfirvöld. Að sjálfsögðu var það gert. Að mínum dómi væri það hreinlega ámælisvert að láta skrifin óátalin." ...

"Það eitt að kvenfrelsisbaráttan kalli á slík viðbrögð segir sína sögu um fordóma sem eru til staðar í þjóðfélaginu gegn því sem margir töldu óumdeild mannréttindi."

segir Ögmundur Jónasson í skrifum sínum um ofbeldishótanir gegn feministum

sjá hér:

ÓÞOLANDI AÐ VERA HÓTAÐ

SJÁLFUM MÉR TIL VARNAR

 

Austurblokkin mótmælir neikvæðum afleiðingum kapítalismans

Það gæti verið erfitt fyrir margan kapítalistann, sem fagnar því svo eindregið að fyrrum austantjaldslönd hafi verið „frelsuð“, að skilja að þar sé neikvæðum afleiðingum kapítalismans mótmælt bæði harðlega og í stórum stíl. Hér í Slóveníu voru stærstu mótmæli í sögu lýðveldisins þann 17. nóvember síðastliðinn, þegar um 70.000 manns komu saman á götum úti og kröfðust hærri launa og eftirlauna og frekari réttinda. Eins er aukin áhersla á einkavæðingu talin grafa undan félagslegum réttindum almennings og var henni einnig mótmælt, og tryggingar krafist fyrir félagslegu, ríkisreknu kerfi.  Almenningur og vinnandi fólk hefur miklar áhyggjur af þeirri þróun sem orðið hefur í þá átt, að réttindi fólks fari minnkandi, félagsleg mismunun og atvinnuleysi vaxandi og verðlag og verðbólga hækkandi, langt fram úr launaþróun. Á hvatningarbloggsíðu í aðdraganda mótmælanna segir:

 

Áróður ríkisstjórnarinnar, kapítalista og talsmanna þeirra vilja að við séum sannfærð um að við lifum draumalífi. En af því við erum ekki heimsk, þá vitum við að staða okkar fer ekki batnandi og að framtíðarhorfur eru óvissar. Svo að mjög svo lofaður hagvöxturinn þýðir ekki eingöngu árangur slóvenska efnahagkerfisins, heldur þýðir það líka mun meira arðrán og frekari félagslega mismunun.

Almenningi í landinu er nóg boðið og telur sig vera bæði niðurlægðan og arðrændan á vinnumarkaði. Hann telur að stefna landsins þarfnist endurskoðunar svo hún komi sér betur fyrir heildina.

Einnig má það fylgja með hér, að í nágrannalandinu Ungverjalandi flykktust um 50.000 manns á götur út í síðasta mánuði og kröfðust hærri launa í takt við verðlagsþróun og verðbólgu og mótmæltu hinum svokölluðu „efnahagslegu umbótum“ stjórnarinnar.

Fljótlega eftir að hægriflokkurinn hlaut kosningu árið 2004 hóf hann efnahagslegar umbætur sínar, og þá flykktust tugir þúsunda mótmælenda á götur út til að mótmæla þeim. Þetta var árið 2005, þegar verkalýðsfélögin þóttust sjá byrjunina á þeirri þróun sem er einmitt verið að mótmæla um þessar mundir. Þá var mikilli einkavæðingu mótmælt, svo og skattaafslætti á fjármagnseigendur, matarsköttum á almenning, auknum félagslegum mismun, minni réttindum vinnandi fólks, skólagjöldum í háskólum og fleiru. Þá taldi lögreglan að um 25.000 manns hafi mótmælt, en veður var slæmt og mikill fjöldi þeirra rúta sem flytja áttu mótmælendur á staðinn komust ekki inn í borgina vegna snjóþyngsla.

Það sýnir mikla samstöðu fólksins, því í höfuðborginni Ljubljana, þar sem mótmælin áttu sér stað, búa einungis um 300.000 manns. Forsætisráðherrann, Janez Jansa, stendur fast á því að ekki verði um neinar víðtækar launahækkanir að ræða. Meðalmánaðarlaun fyrir skatta eru 1.259 evrur, sem eru um 115.000 krónur íslenskar, og segja mótmælendur það mun lægra en meðaltal launa ríkja Evrópusambandsins (Reuters, 17. nóvember 2007). Slóvenar hafa átt í miklum vandræðum með þenslu og verðbólgu, bæði á tíma sósíalismans og kapítalismans. Árið 1989 var verðbólgan yfir 1000% og stuttu eftir sjálfstæði var hún í ennþá 100%, en það tókst að ná henni niður í 10% árið 1996. Í ár er hún samt ennþá yfir 5%, sem er tvöfalt hærra en meðaltal annarra evruríkja. Evran var tekin upp í janúar í ár, og vilja slóvensk yfirvöld skýra háa verðbólgu að miklu leyti með því. Eins er talið að heimsmarkaðsverð á olíu og hátt matvælaverð hafi mikið að segja. Hátt matvælaverð er bein afleiðing fákeppni á markaði, sem auðveldlega er hægt að fullyrða að sé vandamál víðar í hinum kapítalíska heimi. Hagvöxtur Slóveníu er hæstur í evruríkjunum (Euro zone), og er búist við að hann verði 5,8% í ár samanborið við 2,6% að meðaltali í hinum ríkjunum (Guardian Unlt., 25. nóv 2007).

Mótmælin voru svo að segja í sömu andrá og forsetakosningar í landinu, eða helgina eftir. Danilo Turk var kjörinn nýr forseti landsins. Hann kemur frá stjórnarandstöðunni og er vinstra megin í stjórnmálum eins og tveir fyrirrennarar hans. Hann hlaut 68% atkvæða í seinni umferð kosninganna. Það má leiða líkum að því Slóvenar aðhyllist í raun mun frekar sósíal-demókratískt kerfi sem tryggir samrekið félagslegt kerfi, aukin réttindi og betri stöðu fólks almennt. Ekki er vel tekið undir þær „efnahagslegu umbætur“ og einkavæðingu sem hægri flokkurinn hefur boðað og framkvæmt á þessu kjörtímabili. Mögulega er von á að vindar blási frekar til vinstri í næstu þingkosningum, árið 2008.

Fyrir þá sem hafa áhuga á að vita aðeins meira um Slóveníu læt ég fylgja með aðeins um sjálfstæðisbaráttuna og stuttlega um pólitískt landslag lýðveldisins.

Sjálfstæðisbaráttan
Árið 1991 fékk Slóvenía sjálfstæði frá fyrrum Júgóslavíu í hinu svokallaða 10 daga stríði, eða sjálfstæðisstríði Slóveníu. Í aprílmánuði árið áður höfðu farið fram lýðræðislegar kosningar í Slóveníu og bar DEMOS-bandalagið sigur úr bítum með 54% atkvæða. Flokkurinn var bandalag 5 sósíal-demókratískra flokka. Í desembermánuði sama ár fór fram þjóðaratkvæðagreiðsla um sjálfstæði Slóveníu, sem var samþykkt með 88% atkvæða. Hin nýja ríkisstjórn Slóveníu leitaði til alþjóðasamfélagsins um að það yrði samið friðsamlega um skiptingu Júgóslavíu, en fékk þau skilaboð frá vestrænum ríkjum að það væri ekki æskilegt og að þau kysu frekar að eiga samskipti við eitt sameinað sambandsríki heldur en mörg smá ríki. Slóvenar sáu sig knúna til þess að berjast samt sem áður fyrir sjálfstæði sínu, sem hvorki Evrópuþjóðir né Bandaríkin voru tilbúin til að viðurkenna þrátt fyrir lýðræðisleg vinnubrögð. Þann 25. júní 1991 var lýst yfir sjálfstæði þjóðarinnar og í kjölfarið var landamæravörðum stillt upp í varnarstöðu í þeim tilgangi eingöngu að verja landamærin án þess að eiga frumkvæði að árás. Þann 27. júní flugu flugvélar júgóslavneska hersins yfir landið og dreifðu miðum sem á stóð „við bjóðum ykkur frið og samvinnu“ og „öll mótspyrna verður barin niður.“  Slóvenar höfðu einnig fregnir af því að sambandsríkið hyggðist flytja hermenn inn í Slóveníu með þyrlum og brugðust þeir við því með því að vara við að þær yrðu skotnar niður. Viðvaranir þeirra voru hundsaðar og varð svo úr að þeir áttu fyrsta skotið á herþyrlurnar. Í kjölfarið braust stríðið út, sem þeir höfðu reynt að forðast. Það náði vissu hámarki þann 2. júlí, og að kvöldi dags tilkynnti slóvenska forsetaembættið um einhliða vopnahlé, sem var hafnað. Sambandsríkið hélt í fyrri hótanir um að mótspyrna Slóvena yrði barin niður. Daginn eftir var þó loks gefið eftir, sambandsríkið samþykkti vopnahlé og hersveitir þess voru dregnar til baka. Þann 7. júlí lauk stríðinu formlega með yfirlýsingu um viðurkenningu á sjálfstæði Slóveníu. Í kjölfarið fylgdi fall Júgóslavneska sambandsríkisins. Vegna þess hversu fljótt stríðinu lauk af, var mannfall lítið; einungis 44 Júgóslavar og 18 Slóvenar létust (Wikipedia: Ten-day war).

Pólitískt landslag
Slóvenía hélt sjálfstæði sínu og tókst að sýna fram á stöðugleika og hagsæld, og gekk í Evrópusambandið þann 1. maí 2004 og í NATO sama ár. Frá upphafi lýðveldisins og fram til ársins 2004 fór uppbygging fram undir handleiðslu frjálslyndra sósíal-demókratískra flokka vinstra megin við miðju. Árið 2004 komst til valda flokkur hægra megin við miðju undir forystu Janez Jansa, og hefur þróunin síðan verið æ meira í átt til einkavæðingar.

Fyrsti forseti landsins var frjálslyndur sósíalisti, Milan Kucan, upphaflega kosinn árið 1990 og leiddi hann landið í gegnum sjálfstæðisbaráttuna árið 1991. Hann var endurkjörinn árið 1992 aftur árið 1997. Í kosningum árið 2002 var nýr forseti kjörinn til valda, Janez Drnovsek, sem hafði verið forsætisráðherra landsins 1992-2002 fyrir frjálslynda sósíal-demókrata. Allir forsetar landsins hafa því verið frjálslyndir sósíal-demókratar.